Itxi iragarkia

Duela bost bat urte behar zituen Johny Ive, Appleko diseinu burua, MacBook-i eginbide berri bat gehitzeko: argi berde txiki bat aurreko kameraren ondoan. Horrek seinalea emango zion. Hala ere, MacBook-en aluminiozko gorputza dela eta, argiak metaletik igaro beharko luke, fisikoki ezinezkoa dena. Beraz, Cupertinoko ingeniari onenak deitu zituen laguntzeko. Elkarrekin, metalean zulo txiki-txikiak zizelkatuko zituzten laser bereziak erabil zitezkeela asmatu zuten, begientzat ikusezinak, baina argia igarotzen utziz. Laserraren erabileran espezializatutako enpresa amerikar bat aurkitu zuten, eta doikuntza txikien ondoren, haien teknologiak emandako helburua bete lezake.

Halako laser batek gutxi gorabehera 250 dolar balio duen arren, Apple-k konpainia honetako ordezkariak Applerekin kontratu esklusibo bat egiteko konbentzitu zituen. Harrezkero, Apple bere bezero fidela izan da, teklatuetan eta ordenagailu eramangarrietan puntu berde distiratsuak sortzea ahalbidetzen duten ehunka laser gailu erosi ditu.

Dirudienez, jende gutxi gelditu da detaile honetaz pentsatzera. Hala ere, konpainiak arazo hau konpontzeko modua Apple produktuen ekoizpen-katearen funtzionamendu osoaren sinbolikoa da. Fabrikazio-erakundeko buru gisa, Tim Cook-ek konpainiari lagundu dio Cupertinoren erabateko kontrolpean dauden hornitzaileen ekosistema eraikitzen. Negoziazio- eta antolakuntza-gaitasunei esker, Applek deskontu handiak jasotzen ditu hornitzaileengandik zein garraio-enpresengandik. Ekoizpenaren antolaketa ia perfektu hori, neurri handi batean, gero eta hazten ari den enpresaren fortunaren atzean dago, produktuen batez besteko %40ko marjina mantentzeko gai baita. Zenbaki horiek ez dute parekorik hardwarearen industrian.

[do action=”quote”]Tim Cook konfiantzazkoek eta bere taldeak berriro ere erakutsiko digute dirua nola irabazi telebistan.[/do]

Ekoizpen prozesu osoaren kudeaketa ezin hobeak, salmentak barne, Applek bere marjin baxuengatik ezaguna den industria nagusitu zuen: telefono mugikorrak. Han ere, lehiakideek eta analistek telefono mugikorrak saltzeko estilo zehatz baten aurka ohartarazi zuten konpainia. Baina Apple-k ez zituen haien aholkuak hartu eta 30 urtetan bildutako esperientzia soilik aplikatu zuen eta industria bultzatu zuen. Uste badugu Applek etorkizun hurbilean bere telebista propioa kaleratuko duela, non marjinak benetan ehuneko bateko ordenan dauden, Tim Cook konfiantzazkoek eta bere taldeak telebistetan dirua nola irabazten duten berriro ere erakutsiko digute.

Apple-k 1997an Steve Jobs enpresara itzuli eta berehala hasi zen ekoizpenaren eta hornitzaileen antolaketan enfasi horrekin. Apple-k hiru hilabete besterik ez zituen falta porrotetik. Saldu gabeko produktuez betetako biltegiak zituen. Hala ere, garai hartan, ordenagailuen fabrikatzaile gehienek itsasoz inportatzen zituzten euren produktuak. Hala ere, iMac berria, urdina eta erdi gardena AEBetako merkatura Gabonetarako garaiz eramateko, Steve Jobsek zama-hegazkinetan zeuden eserleku guztiak erosi zituen 50 milioi dolarren truke. Honek gero ezinezkoa egin zuen beste fabrikatzaileek beren produktuak bezeroei garaiz entregatzea. 2001ean iPod musika erreproduzitzailearen salmentak hasi zirenean antzeko taktika bat erabili zen. Cupertinok ikusi zuen merkeagoa zela erreproduzigailuak Txinatik bezeroei zuzenean bidaltzea, eta, beraz, AEBetara bidaltzea saltatu zuten.

Ekoizpen bikaintasunari ematen zaion garrantzia ere frogatzen du Johny Ive-k eta bere taldeak askotan hilabeteak ematen dituztela hoteletan, hornitzaileengana bidaiatzen duten bitartean produkzio-prozesuak egiaztatzeko. Aluminiozko MacBook unibody ekoizten hasi zenean, hilabeteak behar izan zituen Apple-ren taldea pozik egoteko eta ekoizpen osoa hasi zen. "Oso estrategia argia dute, eta prozesuaren zati guztiak estrategia horrek gidatzen ditu", dio Matthew Davisek, Gartner-eko hornikuntza katearen analistak. Urtero (2007tik) Appleren estrategia munduko onena izendatzen du.

[do action=”quote”]Taktikak hornitzaileen artean ia entzun gabeko pribilegioak izatea ahalbidetzen du.[/do]

Produktuak egiteko garaia iristen denean, Applek ez du arazorik funtsekin. Berehala erabiltzeko 100 milioi dolar baino gehiago ditu eskuragarri, eta aurten hornikuntza katean inbertitzen ari den 7,1 milioi dolar bikoiztu nahi dituela gaineratu du. Hala ere, 2,4 milioi dolar baino gehiago ordaintzen dizkie hornitzaileei produkzioa hasi aurretik ere. Taktika honek hornitzaileen artean ia entzun gabeko pribilegioak izatea ahalbidetzen du. Esaterako, 2010eko apirilean, iPhone 4 ekoizten hasi zenean, HTC bezalako enpresek ez zuten telefonoetarako nahikoa pantailarik, fabrikatzaileek Apple-ri ekoizpen guztia saltzen ziotelako. Osagaien atzerapena zenbait hilabetetara iristen da, batez ere Applek produktu berri bat kaleratzen duenean.

Produktu berriei buruzko argitalpenaren aurretiko espekulazioak Apple-k produktuaren aurkezpen ofiziala baino lehen informaziorik ez filtratzeko ohartarazi izanak bultzatu ohi ditu. Gutxienez behin, Apple-k bere produktuak tomate-kutxetan bidali zituen, ihesak izateko probabilitatea murrizteko. Apple-ko langileek dena egiaztatzen dute -furgonetatik hegazkinetara transferitzetik dendetara banatzeraino-, pieza bakar bat ere esku okerretan bukatzen ez dela ziurtatzeko.

Appleren irabazi handiak, diru-sarreren % 40 inguruan ibiltzen direnak, ezin hobeak dira. Batez ere hornikuntza- eta ekoizpen-katearen eraginkortasunari esker. Estrategia hau Tim Cookek perfekzionatu zuen urteetan, oraindik Steve Jobsen hegopean. Ia ziur egon gaitezke Cookek, zuzendari nagusi gisa, Applen eraginkortasuna bermatzen jarraituko duela. Une egokian produktu egokiak dena alda dezakeelako. Cookek maiz erabiltzen du analogia bat egoera honetarako: "Ez da inori esne garratza interesatzen".

iturria: Businessweek.com
.